Ραβασάκι στον Αδάμ

Γλέζου Δέσποινα

Η Δέσποινα Γλέζου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Γόνος ανάμειξης δύο μεγάλων πνευματικών
τζακιών, των Γλέζων (από τον πατέρα της Βασίλη) και των Ριτσαίων (από τη μητέρα της Λούλα,
αδελφή του ποιητή Γιάννη Ρίτσου), πέρασε στον καλλιτεχνικό και πνευματικό χώρο τελείως φυσικά,
γιατί ήταν το άμεσο περιβάλλον της.
Τελειώνοντας το Λύκειο Τυχοπούλου μπαίνει σαν ταλέντο, χωρίς εξετάσεις,
στη Δραματική Σχολή του Πέλλου Κατσέλη και δύο μήνες πριν από το τέλος της τριετούς φοίτησής της
εμπλέκεται (ως κύρια τραγουδίστρια) με το ήδη υπάρχον ποπ γκρουπ «ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ», που η παρουσία της
οδηγεί στη δόξα. Μοναδική γυναικεία ροκ-εντ-ρολ φυσιογνωμία στον ελληνικό χώρο, υπήρξε σφραγίδα
της μουσικής δεκαετίας του ’70. Με πέντε δίσκους LP στο ενεργητικό της και δεκαέξι χρόνια στις
σχολές χορού Παπαρίζου και Ραλλούς Μάνου, τελειοποιημένη σε μουσικές και θεατρικές σπουδές, πάνω
στον κολοφώνα της δόξας της, διάσημη, περιζήτητη και πλούσια από τις οικονομικές απολαβές των
δίσκων και των παρουσιών της με το γκρουπ, εν μία νυκτί παρατάει όλο το σκηνικό της ζωής της,
το διαγράφει, το αποποιείται και εξαφανίζεται μ’ ένα μικρό σακ βουαγιάζ, αφού πρώτα έχει χαρίσει
στους φίλους της όλα τα κινητά υπάρχοντά της. Ετσι από το 1976 και μετά, με βάση παραμονής της
την Αγγλία, ξεκινάει να ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Από το 1979 γράφει συστηματικά.
Ο πρώτος που είχε διαβλέψει την πολυμορφία του ταλέντου της ήταν ο Γιάννης
Ρίτσος (θείος της), ο οποίος την παρότρυνε συνεχώς ν’ αφοσιωθεί στο γράψιμο βιβλίων και μουσικής,
αποτρέποντάς τη να δουλεύει σε σκηνή ή παλκοσένικο, έστω κι αν αυτό της χρειαζόταν για επιβίωση από
μια στιγμή και μετά. Τον Ιανουάριο του 1980 έρχεται στην Ελλάδα με μοναδική αποσκευή της το
χειρόγραφο του πρώτου της βιβλίου Ραβασάκι στον Αδάμ.
Το πάει κατευθείαν στον Ρίτσο κι εκείνος έκτοτε δε σταμάτησε να αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με
την ανιψιά του Δέσποινα μέχρι το θάνατό του. Τον κατείχε αγωνία μήπως η Δέσποινα παραβλέψει την
πνευματική της φλόγα και παρασυρθεί από το ροκ-εντ-ρολ τρόπο που ζούσε, αλωνίζοντας τον κόσμο, αν
και κατά βάθος τη θαύμαζε γι’ αυτή τη λεβεντιά να μπορεί να εγκαταλείπει και να μεταμορφώνει τα
σκηνικά της ζωής της. Στα τέλη του 1980 η Δέσποινα αποφασίζει να εκδώσει τούτο το βιβλίο (από τα δύο
που είχε έτοιμα), το οποίο έχει ήδη μεταφραστεί στα αγγλικά. Ο Ρίτσος για πρώτη φορά κι αυθόρμητα γράφει
τον πρόλογο, κάτι που είχε αρνηθεί συστηματικά σε διάσημους φίλους του συγγραφείς.
Η Δέσποινα Γλέζου αναβάλλει και πάλι την έκδοσή του, μέχρι να μπορέσει η ίδια
να τελειώσει τις περιοδείες της, που κράτησαν άλλα δέκα χρόνια. Από το 1990 ζει τον περισσότερο
καιρό στο κτήμα της στη Νάξο, όπου εκεί συγκέντρωσε όλη την πνευματική και μουσική της καταγραφή
ταξινομώντας τη. Εγκατεστημένη πλεόν ξανά στην Ελλάδα, ξεκινά πρώτα με την επιμέλεια της έκδοσης
των γραμμάτων του Ρίτσου προς τη μητέρα της Λούλα, το Γλυκειά
μου Λούλα -που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη-, συνεχίζοντας με όλες τις συγγραφικές και
μουσικές εργασίες που περιλαμβάνουν δύο βιβλία βιογραφικού μυθιστορήματος, μία μελέτη συγγραφέων
και φιλοσόφων, ένα μυθιστόρημα, ένα θεατρικό έργο, ένα σενάριο βασισμένο στην αληθινή ιστορία της
Λούλας, τρία συμφωνικά μουσικά έργα κ.λπ. Παρ’ όλες τις παροτρύνσεις του κύκλου της να εκδώσει
πρώτα τα βιογραφικά έργα ή τα μυθιστορήματα, εκείνη ακολουθεί πάντα μόνο ό,τι η ψυχή της δίνει
προτεραιότητα.