«Όταν κατάλαβα ότι ο Μάριο ήταν νεκρός, θυµήθηκα όλες τις
λεπτοµέρειες. Οι άνθρωποι τα είχαν διηγηθεί στη γιαγιά µου χωρίς να παραλείψουν
τίποτα. Ο Μάριο διέσχιζε το χωράφι, λίγο πιο πέρα, στην έξοδο του χωριού. Είχε
κρύψει τη βόµβα σ’ ένα σακίδιο, έτρεχε. Μπορεί τα πόδια του να σκόνταψαν σ’ ένα
σβόλο χώµα και να έπεσε. Η βόµβα εξερράγη. ?ε βρήκαν τίποτα απ’ τον Μάριο. Ήταν
υπέροχο. Ήταν σαν ο Μάριο να είχε πετάξει προς έναν άλλο κόσµο, προς την
Ουράνια. Έπειτα τα χρόνια πέρασαν, ξέχασα κάπως. Μέχρι σήµερα, µετά από πολύ
καιρό, που η τύχη µε ένωσε µε κάποιον που ήταν ο πιο παράξενος νεαρός που γνώρισα ποτέ».
Έτσι, ο Ντανιέλ Σιλιτοέ, γεωγράφος σε αποστολή στο κεντρικό Μεξικό, ανακαλύπτει,
χάρη στον οδηγό του, τον Ραφαέλ, την ιδανική δημοκρατία του Κάμπος, στις παρυφές
της Κοιλάδας, της πρωτεύουσας της μαύρης γης, του τσερνοζέμ, το ανθρωπιστικό
όνειρο του Εμπόριο, την κόκκινη περιοχή, όπου κρατείται φυλακισμένη η Λίλι της
λίμνης, αλλά και την αγάπη για την Ντάλια.