Ο λύχνος της Ανατολής

Ο Πέτρος Κομνηνός, γιος ενός από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους Έλληνες της Αιγύπτου, μεγαλώνει σε μια από τις πιο φτωχές συνοικίες της Αλεξάνδρειας.

Ένας θάνατος και μια επικείμενη δολοφονία αναγκάζει την οικογένεια του Ανέστη Δανέζη να φύγει από τη Χίο και να μεταναστεύσει στην Αίγυπτο.

Η ζωή της Αγγελικής, κόρης του Ανέστη Δανέζη, διασταυρώνεται με αυτή του Πέτρου Κομνηνού κάτω από ιδιόμορφες συνθήκες. Ο Πέτρος, ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς της Μέσης Ανατολής, δίνει μια μάχη χωρίς όρους και όρια ενάντια σε αντικρουόμενες αντιλήψεις και μοιρολατρίες, μεταφέροντας ισχυρά μηνύματα πώς να ευτυχούν οι άνθρωποι ανεξάρτητα από κρίσεις, φτώχεια, επαναστάσεις, διωγμούς και ανυπέρβλητα εμπόδια.

Ένα οδοιπορικό στην πανέμορφη Αλεξάνδρεια, στον ελληνισμό δύο αιώνων. Μια γλυκιά γεύση ελληνικής Ανατολής, μια πικρή γεύση ανατολίτικης Ελλάδας.

Δύο λαοί που, παρ’ όλες τις τεράστιες διαφορές τους, συμβιώνουν αρμονικά μέχρι το μεγάλο διωγμό των Ελλήνων από την Αίγυπτο.

Μια ιστορία με αληθινά γεγονότα, που μοιάζει με παραμύθι, σαν αυτά που διηγούνταν οι παραμυθολόγοι στα φτωχικά ακροατήρια της Ανατολής.

Οι παραμυθολόγοι τριγυρνούσαν στις συνοικίες της αραβικής Αλεξάνδρειας και διασκέδαζαν τη φτώχεια των ανθρώπων.

Οι μακριές μαύρες μελάγιες τις κάλυπταν ολόκληρες.

Το μόνο που ξεχώριζε ήταν τα μάτια τους. Σαν αναμμένα κάρβουνα, έλαμπαν από έξαρση καθώς διηγούνταν παραμύθια ανακατεμένα με αληθινές ιστορίες.

Η αφήγηση ήταν τόσο δυνατή και ζωντανή, που διέγειρε έντονα τη φαντασία και τα συναισθήματα.

Μερικοί αναγνώριζαν μες στα παραμύθια κομμάτια της δικής τους ζωής.

Οι παραμυθολόγοι έμοιαζαν να διαβάζουν την ψυχή τους.

Αφηγούνταν την ίδια τη ζωή.

Την έπαιρναν στα χέρια τους, την έκοβαν κομμάτια, της έδιναν αρχή και τέλος και την έκαναν παραμύθι. Παραμύθι; Ή η ατέρμονη αληθινή ανθρώπινη ιστορία;