Το οικολογικό σπίτι

Τσίπηρας Κώστας Στεφ.

Ο Κώστας Στεφ. Τσίπηρας ορειβατεί εδώ και 26 χρόνια, έχοντας περπατήσει σε όλα τα βουνά της Ελλάδας και της Ευρώπης, στα Ιμαλάια, σε βουνά της Αμερικής και στον ‘Ατλαντα του Μαρόκου.
Αγωνίζεται εδώ και 18 χρόνια για τη σωτηρία της ελληνικής πανίδας και της ορεινής φύσης και υπήρξε ιδρυτής των οικολογικών οργανώσεων «Φυσιολατρική ΑΝΤΙ-Κυνηγετική Πρωτοβουλία» και «Οι φίλοι της ελληνικής αρκούδας», συνιδρυτής με τον Γ. Μιχαηλίδη του ελληνικού παραρτήματος της διεθνούς οργάνωσης για την προστασία των βουνών «MOUNTAIN WILDERNESS», διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Φύση και ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, μέλος του Club Alpin Francais από το 1979 και μέλος του διεθνούς διεπιστημονικού δικτύου (υπό την αιγίδα της UNESCO) για την ήπια ανάπτυξη και προστασία των ορεινών περιοχών MOUNTAIN FORUM.
Μία από τις προτεραιότητες των οργανώσεων αυτών υπήρξε η σωτηρία του Ολύμπου, ο οποίος και σώθηκε in extremis, μετά από τις μαζικές διαδηλώσεις που διοργανώθηκαν από τις οργανώσεις αυτές με τη συμμετοχή δεκάδων επωνύμων ξένων, τη συλλογή 30.000 υπογραφών Ελλήνων πολιτών και εκατοντάδων Ευρωπαίων και τις πιέσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όταν στα 1986 και 1989 συγκεκριμένα σχέδια των τότε ελληνικών κυβερνήσεων προέβλεπαν την κατασκευή χιονοδρομικών κέντρων και τελεφερίκ.

Είναι τοπογράφος μηχανικός και πολιτικός μηχανικός (D.E.A. Χωροταξίας – Πολεοδομίας), ειδικευμένος στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική και στην οικολογική δόμηση, έχει κατασκευάσει δεκάδες οικολογικά κτίρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και πραγματοποιήσει εξειδικευμένες μελέτες για τη γεωγραφία του ορεινού χώρου και τον οικοτουρισμό.
Ο Κώστας Στεφάνου Τσίπηρας υπήρξε μαθητής του μεγάλου καραγκιοζοπαίχτη Κωνσταντίνου Νταμαδάκη και αργότερα των Ορέστη, Τάκη Μελλίδη, Νιόνιου Αλεξόπουλου και, τα τελευταία δέκα χρόνια, του Μάνθου Αθηναίου. Ιδρυτικό μέλος, τη δεκαετία του ’70, της Ομάδας για Καραγκιόζη του Φοιτητικού Ομίλου Θεάτρου και Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει δώσει, δωρεάν, δεκάδες παραστάσεις Καραγκιόζη στην Ελλάδα, σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και σε πολιτιστικούς συλλόγους.
Τη δεκαετία του ’70 παρακολούθησε στη Γαλλία σεμινάρια μαριονέτας της UNIMA και το 1985, στα πλαίσια των εκδηλώσεων Αθήνα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ανέβηκε το θεατρικό έργο του για Θέατρο Σκιών και για Μαριονέτες Η ιστορία του μπλα μπλα.
Επίσης έχει σπουδάσει κλασικά κρουστά και αρμονία στο Εθνικό Ωδείο, ελληνικά και αφρικανικά κρουστά και ντραμς και έχει πάρει μέρος σε αρκετές συναυλίες παραδοσιακής μουσικής.
Διατηρεί δικό του εργαστήρι κατασκευής φιγουρών και σκηνικών, ζωγραφίζοντας με μια δική του, καθαρά προσωπική, τεχνοτροπία.
Έχει οργανώσει δύο εκθέσεις φωτογραφίας παλιών καραγκιοζοπαιχτών, στα πλαίσια των ΙΔ’ Δημητρίων (Θεσσαλονίκη, 1978) και στο Ινστιτούτο Γκαίτε (1979).
Αρθρογραφεί για πολλά χρόνια από τακτική στήλη στο Βήμα της Κυριακής, έχει γράψει το σενάριο και τα κείμενα σε αρκετές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης (ΕΤ1 και ΕΤ3) και, με δεκάδες άρθρα στον ημερήσιο Τύπο και εκπομπές στην τηλεόραση, προσπαθεί να αναδείξει το ρόλο του Θεάτρου Σκιών στη διαμόρφωση του σύγχρονου νεοελληνικού γίγνεσθαι. Έχει μεταφράσει από τα γαλλικά το βιβλίο του Ρενέ Ντυμόντ Οργή («Νέα Σύνορα» – Α. Α. Λιβάνη) και από τα τουρκικά πολλές παραστάσεις Θεάτρου Σκιών.

Στο συγγραφικό του έργο καταγράφονται τα εξής:

1. Στη Μνήμη του Αλέκου Παναγούλη (του οποίου υπήρξε φίλος και συναγωνιστής), εκδ. Καστανιώτη, 1977.


2. Το Αντι-κυνήγι, «Νέα Σύνορα» – Α. Α. Λιβάνη, 1987).


3. Στα Ελληνικά Βουνά, 3 τόμοι (1989, 1992, 1997), «Νέα Σύνορα» – Α. Α. Λιβάνη (8η έκδοση).


4. Για τα Δικαιώματα των Ζώων, «Νέα Σύνορα» – Α. Α. Λιβάνη, 1995.


5. Το Οικολογικό Σπίτι, «Νέα Σύνορα» – Α. Α. Λιβάνη, 1996, (6η έκδοση).


6. Dans les Montagnes de Grece (εκδ. Olizane, Γενεύη 1997, 4η έκδοση).


7. Στα Ελληνικά Βουνά: Όλυμπος – Μονογραφία του Βουνού των Θεών, «Νέα Σύνορα» – Α. Α. Λιβάνη, 1999.


8. Βιοκλιματικός Σχεδιασμός Κτιρίων (έκδοση της Π-Systems, 2000).