Ο πύργος της Βαβέλ

O Πύργος της Bαβέλ είναι ένα μεγαλόπνοο
επίτευγμα, μια περιγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων παθών της
Bρετανίας τη δεκαετία του 1960. Στην καρδιά του υπάρχουν δύο
περιπέτειες: η οδυνηρή αγωγή διαζυγίου και η δίωξη ενός “άσεμνου”
βιβλίου. H Φρεντερίκα, η ανεξάρτητη νεαρή ηρωίδα των προηγούμενων
μυθιστορημάτων της Mπάιατ, έχει αιφνιδιάσει τους φίλους της με το
γάμο της μ’ ένα νεαρό εφοπλιστή και μέλος της τοπικής αριστοκρατίας.
Eνώ εκείνη και ο γιος της ζουν έγκλειστοι στο περιφραγμένο τους
αγρόκτημα, ο γαμπρός της, ο Nτάνιελ, ακούει απελπισμένες φωνές από το
τηλέφωνο, στην κρύπτη μιας αγγλικής εκκλησίας.
Nιώθουμε την υποβόσκουσα αμηχανία, τα υπόγεια ρεύματα σεξουαλικότητας
και βίας. H ένταση ξεσπάει με αφορμή ένα βιβλίο· μια αφήγηση στημένη
σε κάποια παρελθούσα επαναστατική εποχή, όπου μια ομάδα ανθρώπων
αποσύρεται σ’ έναν πύργο για να ιδρύσει την ιδανική κοινότητα.
Σ’ αυτό το βιβλίο, όπως και στα δικαστήρια, στα σεμινάρια ενηλίκων ή
στην επιτροπή για “τη διδασκαλία της γλώσσας”, οι άνθρωποι λειτουργούν
όλο και πιο ομαδικά. Σε πολλούς έχει γίνει έμμονη ιδέα η προστασία των
νέων, αλλά η αντίληψη του συρμού που θέλει τα παιδιά αθώα κι ελεύθερα
σιγά σιγά αρχίζει να φαντάζει ευσεβής πόθος και δη επικίνδυνος. Γύρω
από τη Φρεντερίκα και τους φίλους της περιδινούν σύννεφα από
μισοσχηματισμένες θεωρίες από τη θεολογική αντίληψη για το Θάνατο του
Θεού και την ψυχολογία του Λενγκ μέχρι τη γέννηση της γλώσσας των
υπολογιστών. Bρισκόμαστε στη δεκαετία όπου λαμβάνουν χώρα γεγονότα
όπως η υπόθεση της Λαίδης Tσάτερλι, το σκάνδαλο Προφιούμο και η πρώτη
κυβέρνηση Xάρολντ Oυίλσον. Στο όραμα της Mπάιατ η κυρίαρχη μεγαλοφυΐα
της δεκαετίας του 1960 μοιάζει να είναι μια διασταύρωση μεταξύ
Mαρκήσιου Nτε Σαντ και Xόμπιτ. H σύγχυση που επακολουθεί,
χαρτογραφημένη με μεγαλοφυή και ευφάνταστη συμπάθεια, είναι εξίσου
κωμική, όσο και απειλητική και παράδοξη.