Το πετράδι της Ιωνίας  |  Αλεξάνδρου Γιάννης & Μαρίνα&Αλεξάνδρου Μαρίνα

«Aπ’ τον κήπο ανέβαιναν μυρωδιές γασεμιών και νυχτολούλουδων. Όμορφες μέρες εκείνες στη Σμύρνη, μέρες που πέρασαν... »Αισθήσεις φούντωσαν και αναστεναγμοί βγήκαν από την καρδιά… Όρμησε η ζωή μέσα της και την παρέσυρε σαν αέρας… Το αίμα που κυλούσε στις φλέβες κόχλαζε… Αγκαλιασμένοι μες στη νύχτα περπατούσαν και δεν ήταν τίποτα άλλο από μια γυναίκα κι ένας άντρας που ερωτεύονταν… Ήταν δυο Ανατολίτες στο Παρίσι. Δυο Μικρασιάτες Έλληνες… »Aυτό το κόσμημα... είναι δώρο του παππού σου, τότε που η Σμύρνη ήταν τυλιγμένη στις φλόγες... “Πάρε το ρουμπίνι, φόρα το!... Eίναι ανεκτίμητο πετράδι. Kόκκινο σαν το αίμα που χύνεται στους δρόμους. Λαμπερό σαν τη φωτιά... Πολύτιμο σαν την αγάπη και τις θύμισες”...»

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με συναίσθημα και δράση. Τα γεγονότα που καθόρισαν την πορεία του τόπου μας σημαδεύουν τη ζωή των ηρώων. Σμύρνη, λίγα χρόνια πριν από την Καταστροφή. Περπατάμε σε μαχαλάδες ελληνικούς και νιώθουμε τις μυρωδιές και τα ακούσματα της πόλης. Διασχίζουμε την Αρμενία καλπάζοντας πάνω στ’ άλογο και ακολουθούμε καραβάνια για να φτάσουμε στο Ισπαχάν. Βυθιζόμαστε νωχελικά στη χλιδή της Αυλής του σάχη. Έπειτα, έρχεται η Καταστροφή κι όλα χάνονται, θολώνουν, βάφονται κόκκινα – στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς, στο χρώμα του πάθους και του πόθου... Τα ιστορικά ντοκουμέντα τεκμηριώνουν, επαληθεύουν. Ξεριζωμός και προσφυγιά. Ο χρόνος όμως γιατρεύει. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου οι ήρωές μας αρχίζουν ξανά τη ζωή τους στο Παρίσι, ξεπερνώντας κάθε δυσκολία. Aργότερα, εκεί, το άστρο του Ωνάση και της Mαρίας Kάλλας μεσουρανεί, σ’ ένα Παρίσι που κατακτά όλο τον κόσμο με τα γλέντια και τη μεγαλοπρέπειά του. Έτσι, φτάνουμε ως το σήμερα, με ανθρώπους που ξέρουν να πονούν, να χαίρονται, να μεγαλουργούν και να ερωτεύονται παράφορα σε κάθε σταθμό της ζωής τους. Σμύρνη – Αρμενία – Ισπαχάν – Παρίσι. Διαλέξτε εσείς πού θα σταθείτε…