Χαιρετίσματα της βροχής

Μια οικογένεια πολυμελής, καθ’ όλα ζηλευτή, μια δούλα σημαδεμένη και ένας διανοητικά καθυστερημένος διαβαίνουν την ιστορία αυτή για να βάλουν το λίθο της αμφισβήτησης. Η αγάπη του Κόκου για το «αφεντικούι», καθαρή και άδολη, η θεοποίηση της Δέσποινας από την Τάτη, γιατί την είδε σαν άνθρωπο, ο έρωτας της Αντρούλας για τον Νικηφόρο, παράφορος, συνθέτουν την εικόνα ενός τοπίου πριν ξεσπάσει η μπόρα. Όταν κάνει την εμφάνισή της η τέλεια ατίμωση, ο καθένας, ανάλογα με το χαρακτήρα του, πληρώνει το τίμημα.
Η ιστορία αρχίζει σαν παραμύθι και τείνει να τελειώσει σαν αρχαία τραγωδία. Η νεαρή κοπέλα, η φτωχή, που παραδίδεται στο αρχοντόπουλο, και το πάθος του νεαρού για μια άλλη. Η αρχόντισσα αρνείται να δεχτεί μια αμόρφωτη χωριάτισσα μες στο σπίτι της για νύφη. Είναι παράδοση γι’ αυτή, οι νύφες να διαλέγονται από την ίδια και η πίεση που ασκεί στο γιο της δίνει έναυσμα στα υποταγμένα πάθη να βγουν στην επιφάνεια. Οι απρόσμενες εξελίξεις ρίχνουν τους εμπλεκόμενους σε μια δίνη που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν ποτέ να ισορροπήσουν.

Σαν να ζήλεψαν οι θεοί την αρμονία στο σπίτι των Λιρέων, ζήτησαν να την καταστρέψουν, εξαπολύοντας στα κεφάλια τους καταιγίδα. Εύκολος τρόπος αποφυγής ευθυνών – φταίνε οι ουρανοί, φταίει η ειμαρμένη, η τύχη, η μοίρα, το γραμμένο. Οι ήρωες του έργου, πάντως, δεν αντιδρούν μοιρολατρικά. Αντιλαμβάνονται πλήρως το μερίδιο που τους αναλογεί σύμφωνα με τις επιλογές τους και με κάθε τρόπο προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν. Άλλοι το όνομά τους και άλλοι την ψυχή τους.