Το νησί των άπειρων ερώτων

Η επική ιστορία μιας οικογένειας, που ξετυλίγεται σε τρεις
ηπείρους και καταλήγει στη ζεστή και λικνιστική μαγεία της Αβάνας του 20ού αιώνα
– ένα έπος αφιερωμένο στην ιστορία τριών οικογενειών που, σαν ποτάμια που
κυλούν, εκβάλλουν στο μαγικό ωκεανό του νησιού που θα στοιχειώσει τις ζωές των
ηρώων…

Για να ξεφύγει από τη μοναξιά στο Μαϊάμι, η Σεσίλια καταφεύγει σε ένα μπαρ, όπου
γνωρίζει μια μυστηριώδη ηλικιωμένη γυναίκα. Θα επιστρέφει εκεί κάθε βράδυ, για
να ακούσει από τα χείλη της γυναίκας τρεις διαφορετικές ιστορίες με αφετηρία
παραπάνω από έναν αιώνα πίσω, σε τρία διαφορετικά μέρη του κόσμου: η αυτοκτονία
μιας γυναίκας στην Κίνα, που προκαλεί μια αλυσίδα γεγονότων στη ζωή της
οικογένειάς της? μια παράξενη κατάρα που ακολουθεί κάποιες γυναίκες σε ένα χωριό
της Ισπανίας? μια νεαρή μαύρη που αρπάζεται από τον τόπο της σε μια ακτή της
Αφρικής, για να μεταφερθεί σε κόσμο άγνωστο. Οι περιπέτειες των προσώπων αυτών
θα τις οδηγήσουν σε ένα δρόμο κοινό στο πέρασμα του χρόνου, από μια Κούβα υπό
ισπανική κυριαρχία μέχρι σήμερα.

Έρωτες καθορισμένοι από το πεπρωμένο και πυροδοτημένοι από ένα παρελθόν κοινό θα
ξαναζωντανέψουν μέσω της Σεσίλια, που είναι αιχμάλωτη συναισθηματικά στην ιδέα
της γενέθλιας πόλης και στην εμμονή της σε ένα αίνιγμα που πασχίζει να λύσει. Ο
έρωτας και το επέκεινα αποτελούν το μίτο που καθοδηγεί το μυθιστόρημα, στο οποίο
τα συναισθήματα μπορούν να επιβιώνουν ακόμα και πέρα από το θάνατο.

«Φιλιά αραχνοΰφαντα, σαν τα φτερά της πεταλούδας. Στο μισοσκόταδο, η Σεσίλια
βεβαιώθηκε ότι η Αμάλια είχε φύγει. Δεν ήξερε γιατί, μα δυσκολευόταν να φύγει
από εκείνο το μέρος. Προχώρησε αργά, σκοντάφτοντας ανάμεσα στα τραπέζια, με τα
μάτια καρφωμένα στην οθόνη: ένα ζευγάρι από άλλη εποχή χόρευε μια μελωδία που η
γενιά της είχε πια ξεχάσει. Τελικά βγήκε στη ζέστη της νύχτας.
»Οι εικόνες που είχαν βγει από τη διήγηση της Αμάλια και η θύμηση μιας Αβάνας
γεμάτης μουσικές θεότητες της είχαν δημιουργήσει μια αλλόκοτη αίσθηση. Ένιωσε
σαν τους αγίους που μπορούν να βρίσκονται σε δύο μέρη την ίδια στιγμή.
»“Τώρα είμαι εδώ”, σκέφτηκε».