Ευτυχία εδώ ή λίγο πιο πέρα

Μια φορά κι έναν καιρό, πολλές φορές κι αμέτρητους καιρούς, με ήλιο ή με φεγγάρι, με ζέστη ή με κρύο, εδώ ή λίγο πιο πέρα, κοντά σε θάλασσα ή σε βουνό, μέσα σε κάστρα ή μέσα σε στάβλους, γεννιότανε ο άνθρωπος. Το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής. Μα… Πώς είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο να θεωρείται το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής; Πώς είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο κάποιοι άνθρωποι να μην μπορούν να το αποκτήσουν ποτέ; Ναι, το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής! Το μεγαλύτερο θαύμα για μια γυναίκα κι η μεγαλύτερη ανάγκη που θα έχει στη ζωή της. Γιατί μια γυναίκα, από τότε που κοριτσάκι θα ανακαλύψει τη φύση της, θα περιμένει τον έρωτα, έναν ιδανικό γάμο, όμως, περισσότερο απ’ όλα, θα νιώσει ένα ξεχωριστό γαργαλητό στα σπλάχνα της που θα της ζητά να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα μικρό μωράκι για να το νανουρίσει. Μία κούκλα, δύο κούκλες, προσωρινά υποκατάστατα μέχρι να μεγαλώσει και να γίνει μάνα.

Τώρα πια ξέρω. Τώρα πια όλα φαίνονται καθαρά. Τώρα πια όλες οι εικόνες ξετυλίγονται µπροστά µου και µου φανερώνουν την αλήθεια. Ο χρόνος είναι ανύπαρκτος. Το πριν, το πιο πριν, το τότε, ακόµη και το τώρα, είναι όλα µία εικόνα. Μία εικόνα µε χιλιάδες άλλες να την πλαισιώνουν.

Τώρα πια ξέρω. Κι αυτό είναι από µόνο του λύτρωση…
Τι όµορφη που είναι η κόρη µου!
Νοµίζω πως µου µοιάζει.
Έχει τα µάτια µου…