Στο τέλος όλα γυρνάνε στη θάλασσα

Να τη η πινακίδα, δεν την έχασα όπως φοβόμουνα, τόσα χρόνια είχα να
έρθω. Αφήνω την Εθνική και με παίρνει η μυρωδιά απ’ το βρεγμένο χώμα,
όλα γυρνάνε στο νερό, κι οι δρόμοι κι οι μνήμες τους. Μπαίνω με μικρή
ταχύτητα στο χωριό. Έχει δυναμώσει η βροχή κι είναι λίγοι οι άνθρωποι
στο δρόμο. Πάω αργά γιατί ξέρω πώς γίνεται, θα γυρίσουν, θα με
κοιτάξουν, «Ποια είναι τούτη δω; Η κόρη του γιατρού;» και μετά θα πάνε
στην άκρη…
Ένα κορίτσι – η Ματούλα, 20 χρόνων, που τη βάραινε ένα έγκλημα.
Ένα βιβλίο – η Αντιγόνη γράφει ένα βιβλίο για να τη δικαιώσει,
μη μείνει αδικημένη η Ματούλα. Ένα κλειστό δωμάτιο – σαν το
βιβλίο της Αντιγόνης, που εκείνη θα πρέπει να τ’ ανοίξει και να αντέξει
αυτό που θα δει μέσα. Κι ένα ταξίδι – που αρχίζει και τελειώνει
στη θάλασσα. Σαν όλα τα ταξίδια.