Μάνια

«Το κολλημένο μυαλό της, το καθυστερημένο, οι πρωτόγονες εμμονές της, αυτά έφταιγαν που είχαν φτάσει μέχρι εκεί. Αυτή έφταιγε για όλα».

Αλήθεια, αυτή φταίει για όλα; Οι άλλοι δεν θα πληρώσουν; Μπορεί και όχι, κι ας ευθύνονται για τόσα και τόσα. Είναι πανούργοι, αδίστακτοι, προβλέπουν τι μπορεί να τους συμβεί πιο καθαρά απ’ όσο μια μάγισσα όταν κοιτάζει τη γυάλα της.

Γιατί η Μάνια είναι από μόνη της δέκα, εκατό, ίσως χίλιες μάγισσες μαζί. Τα μαντεύει όλα, χτυπά και μετά κρύβεται μέχρι να έρθει η στιγμή του επόμενου κεραυνού.

Άπιαστη λοιπόν, και μαζί της άπιαστος και ο άλλος. Καμία αστυνομία του κόσμου και καμία τράπεζα –γιατί κι εκεί ανακατεύτηκαν– δεν θα τους φράξει το δρόμο. Τα μπέρδεψαν όλα και μετά είπαν αντίο σε όλους. Κι έφυγαν ξέροντας ότι δεν θα τους σταματήσει κανείς.

Ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει αυτό είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.