Αναμέτρηση στην έρημο

Τα πάντα γύρω μας ήταν καυτά κι ακίνητα. Στο βάθος της ερήμου ένας ανεμοστρόβιλος χόρευε σαν διάβολος, σηκώνοντας
σκόνη ανάμεσα στους χαμηλούς θάμνους των ξερών λιβαδιών· όμως σκόνη που να είχαν σηκώσει άνθρωποι δε φαινόταν
πουθενά. Τελικά, ίσως να μην αντιμετωπίζαμε προβλήματα στο ταξίδι. Δεν ξέρω τι με έκανε να γυρίσω, αλλά καθώς
κοίταξα πάνω από τον αριστερό μου ώμο, είδα την κάννη μιας καραμπίνας να με σημαδεύει. Χωρίς να σκεφτώ,
πήδηξα από το βράχο σ’ έναν αμμόλοφο σαν να βουτούσα στο νερό. Με το που άγγιξα την άμμο, έκανα μια τούμπα
και βρέθηκα στηριγμένος στο ένα μου γόνατο, με το άλλο μου πόδι τεντωμένο και τη Γουίντσεστερ έτοιμη.