57 παραμύθια με παρελθόν, παρόν και μέλλον

Ο γενικός τίτλος μεγάλος αλλά και απόλυτα αντιπροσωπευτικός για όλα τα παραμύθια, αφού, όπως το ανθρώπινο σώμα, σύμφωνα με την ηλικία του, αντιδρούσε και θα αντιδρά πάντα πανομοιότυπα, έτσι και τα παιδιά, ανά τους αιώνες, θα παίρνουν από τα παραμύθια εκείνα τα διδακτικά νοήματα που δε θα είναι απλώς χρωματιστά πυροτεχνήματα, αλλά θα έχουν και κάτι θεμελιακό για τον εσωτερικό τους κόσμο. Επαφίεται όμως και στο γονέα, με υπομονή, να ψάχνεται, να διαβάζει, να εξηγεί και να μην υποτιμά την αντίληψη του παιδιού του.

Εδώ στα παραμύθια, για να δοθούν όλα μαζί σε ένα βιβλίο, έμειναν απέξω οι πολλές εικονογραφήσεις. Ο δε συγγραφέας σε κανένα από τα παραμύθια του δεν επέτρεψε να εισχωρήσουν δράκοι, μάγοι και τέρατα που σαν βλαβερά απόβλητα ραντίζουν με κατάλοιπα τις ψυχούλες των παιδιών μας.

Mια φορά και έναν καιρό στη λιµνοθάλασσα της Κυµατούσας ζούσε η νεαρή σκορπίνα η Βοτσαλίτσα. Ήταν πολύ έξυπνη, διέθετε ωραίο σώµα για σκορπίνα, αλλά είχε πολύ άσχηµο πρόσωπο.

Γι’ αυτό, ενώ όλες οι συνοµήλικές της είχαν παντρευτεί, αυτήν κανένας ωραίος σκορπίνος δεν την είχε ζητήσει σε γάµο.

Έβλεπαν το πρόσωπό της και έλεγαν: «Έχει καλό σώµα. Αν δεν ήταν τόσο άσχηµη στο πρόσωπο, θα την παντρευόµουν, ας παντρευτεί επιτέλους έναν όµοιό της».

Η Βοτσαλίτσα όµως ήθελε να παντρευτεί έναν ωραίο, νέο σκορπίνο και να τον διαλέξει και µόνη της και τότε να κάνει τα παιδιά της µαζί του.

Δε θα µπορούσε να βάλει για όλη της τη ζωή έναν άσχηµο σκορπίνο δίπλα της και αφού ήταν έξυπνη, σκέφτηκε και είπε στους γονείς της, που την ασχήµια στο πρόσωπό της την είχαν και κείνοι µαράζι: «Θα µετακοµίσουµε σε άλλη παραλία και εκεί θα βρω ωραίο σκορπίνο και θα παντρευτώ».

«Πώς θα γίνει αυτό;» τη ρώτησαν. «Θα σε δουν αλλιώς εκεί;»

«Θα σας το πω µεσοπέλαγα», τους είπε η Βοτσαλίτσα.