Λεπτομέρειες
Εσύ δε μοιάζεις με καμία.
Ξαπλωμένη ακόμα στο στρώμα των παιδικών πυγολαμπίδων.
Να μιλάς με τα χνουδωτά απόβραδα
και να ξεκουμπώνεις τα καλοκαίρια.
Τον Αυγερινό και τους ανέμους του νότου
που δέρνουν ακόμα τα κλειστά παραθύρια
και τα φύλλα της βερικοκιάς.
Γράφω το όνομά σου
στα ανήλιαστα φεγγάρια της Ακρόπολής μου.
Να φέγγουν το κάθε μου βήμα.
Σκορπισμένες εκβολές κιόνων.
Παντού.
Ψηλώνουν ακόμα.
Συλλέγω τη μορφή τους.
Γήινα φωνήεντα και σύμφωνα.
Σκαλισμένα στο φεγγάρι.
Να συνεννοείται ο κόσμος όλος.
