Η ηπιότητα στην αρχαία Ελληνική σκέψη

Ζακλίν ντε Ρομιγί

H Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στη Σαρτρ στις 26 Μαρτίου του
1913. Δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια
της Λιλ (1949-1957), της Σορβόνης (1957-1973) και στο Collège
de France (1973-1984).
Όντας η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Collège de France,
η Ζακλίν ντε Ρομιγί υπήρξε και η πρώτη γυναίκα μέλος της Académie
des inscriptions et belles-lettres (1975), στην οποία και προήδρευσε κατά το
έτος 1987. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας της Δανίας, της Βρετανικής Ακαδημίας, των
Ακαδημιών της Βιέννης, των Αθηνών, της Νάπολης, του Τορίνο, των Κάτω Χωρών, της
Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών κ.ά. Είναι δόκτωρ honoris causa
των πανεπιστημίων της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.
Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του
Ελληνισμού.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Ambatiélos de l’ Académie
des inscriptions et belles-lettres (1948), το βραβείο Croiset de l’Institut de
France (1969), το βραβείο Langlois de l’Académie francaise
(1974), το Grand Prix d’Académie της Académie
francaise (1984), το βραβείο Ωνάσης (Αθήνα, 1995).
Στις 24 Νοεμβρίου του 1988 εξελέγη μέλος της Académie
francaise στη θέση του Αντρέ Ρουσέν.
Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την
αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία.