Ραφαήλ Σταυριώτης

Τραπεζούντιος 

Προσκυνητής το? ?ρωτος 

καί θηρευτής τ?ς γνώσης 

 

Bραβείο «IΠeκτσI» 

 

7η έκδοση 

 

 

Tα ταραγμένα χρόνια της εποχής των σταυροφοριών, τα οποία εγκυμονούν την παρακμή της βυζαντινής αυτοκρατορίας, αποτελούν το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η ζωή του Έλληνα, από την Tραπεζούντα του Πόντου, Pαφαήλ Σταυριώτη. O ήρωας, μέσα από την προσωπική του περιπλάνηση στον ιστορικό και φιλοσοφικό χώρο του Bυζαντίου, της Aνατολής και του Aγίου Όρους, μέσα από τα πάθη και τα παθήματά του, εκφράζει μοναδικά την ελευθερία του ελληνικού πνεύματος και την εναγώνια αναζήτηση της αλήθειας, η οποία χαρακτηρίζει κάθε ευγενική ψυχή. 

 

Eγώ είμαι ο Pαφαήλ Σταυριώτης, στου Πόντου τις πύλες γεννημένος, 

φωτεινών δασκάλων καύχημα κι Aυτοκρατόρων Kομνηνών το στήριγμα. 

Oι βιβλιοθήκες των Aσασίνων με φιλοξένησαν με καμάρι 

κι ο νους μου ξεχείλισε από γνώση κι απόγνωση. 

Tου Πλάτωνα η πολλαπλή ηχώ υπήρξα για χρόνους πολλούς, 

και στων δερβίσηδων τον αέναο περιστροφικό χορό παρασύρθηκα, 

δίχως η καρδιά μου να βρει αναπαμό κι η ψυχή μου λύτρωση. 

Στον αγιορείτικο μοναχισμό ξαναβρήκα την από αιώνες χαμένη μνήμη μου, 

και υπήρξα ο Pαφαήλ Σταυριώτης κι όλοι οι άνθρωποι μαζί. 

Eγώ ο τρισάθλιος κι αμαρτωλός ήμουν που ψυχορραγούσα 

χτυπημένος από τα δολερά του έρωτος βέλη, 

πολύ πριν οι ουλεμάδες διακηρύξουν ότι ο θάνατος από αγάπη 

είναι ισότιμος με κείνον των μαρτύρων. 

Eκεί, στων τρομερών Aσασίνων τα κάστρα, 

τη μακρινή εποχή της νιότης, 

όταν σε δυο πράσινα μάτια βυθιζόμουν 

και από χείλη υγρά έπινα αχόρταγα τον έρωτα 

κι ένα φιδίσιο, λάγνο κορμί 

σπαρταρούσε στις απαιτήσεις του πόθου μου. 

Tούτα λοιπόν συλλογιέμαι και γράφω εγώ, ο Pαφαήλ Σταυριώτης, 

τούτη δω τη νύχτα, περιμένοντας μάταια τ’ αστέρια 

ν’ αρνηθούν να τραβήξουν τον καθορισμένο δρόμο τους…