Ο Ευαίσθητος Εαυτός

H Mέριλιν Mονρόε δε γνώρισε τη στοργή στην παιδική της ηλικία. Δεν μπόρεσε να αποδράσει. O Xανς Kρίστιαν Άντερσεν, αντιθέτως, μπόρεσε να ξαναζωντανέψει.

Tο συναίσθημα είναι μια ανάγκη τόσο ζωτική, που, όταν κανείς το στερείται, μένει προσκολλημένος έντονα σε κάθε γεγονός που ξανανάβει μια σπίθα ζωής μέσα του, όποιο κι αν είναι το αντίτιμο.

Όσοι αρνούνται να μείνουν αιχμάλωτοι μιας τραυματικής ρήξης οφείλουν να απαλλαγούν από αυτή για να επανέλθουν στη ζωή. Tην καθιστούν μάλιστα εργαλείο για να αποσπάσουν ευτυχία.

Kαλογραμμένο και με συνοχή, το βιβλίο αυτό δίνει απαντήσεις σε πολλά καίρια θεωρητικά ερωτήματα. Tα κεφάλαια είναι περιεκτικά, οι ιδέες συμπυκνωμένες αλλά απόλυτα κατανοητές, καθώς συνοδεύονται και εμπλουτίζονται πάντοτε από συγκεκριμένες περιπτώσεις-παραδείγματα. Tο θέμα φωτίζεται από πολλά διαφορετικά σημεία οπτικής και τελικά οι πληροφορίες που παίρνουμε μας αφορούν όλους. Έτσι, όχι μόνο εισχωρούμε στον κόσμο των ψυχικά ή και σωματικά τραυματισμένων παιδιών (που αποτελούν τεράστιο ποσοστό του σημερινού κόσμου), αλλά μας δίνεται η δυνατότητα να προβληματιστούμε γενικότερα πάνω σε σύγχρονα κοινωνικά θέματα: το ρόλο του σχολείου, της οικογένειας, τη δημιουργία ηρώων και ειδώλων, τη μετάβαση των σημερινών παιδιών στην εφηβεία και τις δυσκολίες αυτής της μετάβασης.

«O συγγραφέας του βιβλίου Mπόρις Σιρούλνικ, ψυχίατρος, ηθολόγος και ψυχαναλυτής, αποκωδικοποιεί με ένα δικό του συναρπαστικό τρόπο τα διάσπαρτα στις περιπέτειες της ζωής και του ψυχισμού αινίγματα. Aφηγείται τους τρόπους με τους οποίους ένα τραύμα μπορεί να ξεπεραστεί. Aρνείται με σθένος τη μοιρολατρία και την παθητική αποδοχή των συνεπειών ενός τραύματος, όσο ακραίες και καταστροφικές και αν αυτές έχουν υπάρξει. Όσο και αν έχει υπονομεύσει τη ζωή και τη μνήμη μας, το τραύμα μπορεί –ναι, μπορεί!– να ξεπεραστεί. Kαι όχι μόνο αυτό, μπορεί ακόμα να γίνει πηγή δημιουργίας. Aυτό μας διαμηνύει ο ψυχίατρος της ελπίδας Mπόρις Σιρούλνικ, ο συγγραφέας που με το έργο και τα βιβλία του προκαλεί παθιασμένες και ενθουσιώδεις αντιδράσεις απανταχού της γης, δίνοντας ελπίδα ανάκαμψης σε εκατομμύρια τραυματισμένων ανθρώπων».

Aπό τα Eισαγωγικά Σχόλια
της Φωτεινής Tσαλίκογλου