Μοιράιδα

Η ζωή είναι πορεία κυκλική – κύκλοι μικροί μέσα σε μεγαλύτερους. Γιατί η Γη είναι μια σφαίρα που γυρίζει κι ό,τι δεν πρόλαβε μπορεί να ξαναρθεί.
Η Μάρθα Χατζηγιάννη διανύει τη δική της διαδρομή απ’ την παντοδυναμία της παιδικής ηλικίας μέχρι τη διαβρωτική αδυναμία της ωριμότητας.
Υπάρχει άραγε προδιαγεγραμμένο πεπρωμένο ή τη Μοίρα μας τη φτιάχνουμε εμείς; Για να ολοκληρωθεί ο κύκλος πρέπει να βρει το νήμα απ’ την αρχή· μπορεί όμως να ξαναγίνει παιδί;
Ένα νεαρό αγόρι θα της θυμίσει πώς αν υπάρχουν Μοίρες τότε υπάρχουν και νεράιδες. Μαζί του θ’ ανακαλύψει πως το πεπρωμένο του καθενός αρμενίζει μέσα σε μια θαλασσιά ψαρόβαρκα που τη λένε «Solus Creas».

Εύα Ομηρόλη

---

Παίρνει ένα ραβδί και γράφει πάνω στην υγρή άμμο, ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα. Μετά παραμερίζει και με καλεί να δω τα γράμματα που σκάλισε.

Solus Creas
Τα βλέπω απ’ όλες τις μεριές, ρίχνω κλεφτές ματιές και σ’ αυτόν, δεν καταλαβαίνω τίποτα.
«Είμαι σίγουρη πως σημαίνει κάτι ωραίο. Θα μ’ αρέσει, κάτι μου λέει ότι θα μ’ αρέσει», λέω τελικά.
«Solus creas», είπε δυνατά και καθαρά, «πάει να πει “Μόνος δημιουργείς”! Τρομερό;» κορδώνεται γεμάτος περηφάνια. «Η Μοίρα, η πίστη, τα δελφίνια σου, όλα που λέμε τόσες μέρες, όλα αυτά που έλεγε κι ο παππούς!»