Αναπάντεχο φτερούγισμα θνητών

Έτσι είχε γνωρίσει τον Ορφέα, ένα απόγευμα που έμελλε ν’ αλλάξει όλη της τη ζωή. Πάνε τώρα χρόνια πολλά, που ποτέ δεν τα μέτρησε. Το ταξίδι της μεγάλωσε απότομα πέρα από τις σελίδες των γραφτών που ‘τανε πάντα βουτηγμένη και ήρθε η ώρα η καρδιά της να σαλπάρει. Μα χίλιοι φόβοι κρυφοί την κράταγαν δεμένη στον κάβο. Αλλά ούτε κι αυτό το έβλεπε· δεν ήθελε, δεν ήξερε, δε βόλευε. Πίστευε πως ταξίδευε, με το μόνο τρόπο που μπορούσε ο έρωτας να ταξιδεύει. Τόσα χρόνια μέσα του καιγότανε, γύρω του γλένταγε και μάτωνε, το είχε για ζωή της.

Πού ζει η ομορφιά; Πού ζει ο έρωτας; Στη γη ή στον ουρανό;
Η Σένια και ο Ορφέας ερωτεύονται κάτω από τη σκιά ενός αρχαίου μύθου. Η Στέλλα έθρεψε τη μοναξιά της σ’ ένα χαμένο μύθο. Ο Πέτρος και η Ελένη ζουν μακριά από μύθους… ή έτσι νομίζουν.
Καθώς οι ζωές τους πλέκονται, οι μισοί θα παλέψουν να ξεφύγουν από την αλήθεια και οι άλλοι μισοί από το ψέμα. Θ’ ακροβατήσουν στο αόρατο σκοινί των αποδράσεων γυρεύοντας το τέρμα. Κι όσοι θ’ αντέξουν είναι αυτοί που θα καταλάβουν ότι όσο αναπνέουν το τέρμα είναι το σκοινί. Γιατί σε τούτη τη ζωή όλα τα όμορφα κι όλοι οι έρωτες οι αληθινοί γεννιούνται στον ουρανό κι από κει τρέφονται. Αλλά κατοικούν στη γη.