Εμφάνιση του μοναδικού αποτελέσματος

Παλαιοκρασσάς Γιάννης

Ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς, πρώην Υπουργός και πρώην Επίτροπος
της ΕΕ, γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1934. Είναι έγγαμος, με τρία παιδιά και επτά
εγγόνια.
Σπουδές: Βαρβάκειος Πρότυπος Σχολή, London School of Economics, απ’ όπου
πήρε 2 πτυχία, B.Sc. (Econ) με ειδίκευση σε διεθνή οικονομικά, 1956, M.Sc. (Econ)
με ειδίκευση στα οικονομικά μεταφορών, 1958.
Μιλά ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, λίγα ιταλικά.
Έγραψε πολλές εργασίες και βιβλία για τη ναυτιλία, τις μεταφορές, την
οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τους ανθρώπινους πόρους, τη χωροταξία, την
περιφερειακή ανάπτυξη, το χρηματοδοτικό σύστημα, την ευρωπαϊκή σύγκλιση, το
περιβάλλον και την αειφορία.
Εργάστηκε σε νεαρή ηλικία ως ναυτόπαις και δόκιμος πλοίαρχος στο Εμπορικό
Ναυτικό. Υπηρέτησε το 1958-59 στο Πολεμικό Ναυτικό. Στη συνέχεια κατείχε τις
ακόλουθες θέσεις:
1959-63: Τμηματάρχης Μακροχρονίων Προγραμμάτων Υπουργείου Συντονισμού.
1963-68: Προϊστάμενος του Κλάδου Προγραμματισμού του Γραφείου Δοξιάδη στην
Αθήνα, Διευθυντής του Γραφείου Δοξιάδη στο Ντιτρόιτ.
1968-70: Γενικός Διευθυντής, Windward Shipping Co Ltd., Λονδίνο.
1970-72: Οικονομικός Σύμβουλος του Ομίλου Καρρά, Αθήνα.
1972-74: Διευθύνων Σύμβουλος, Εταιρεία Προγραμματισμού και Αναπτύξεως.
1974-77: Assistant Vice-President, American Express International Banking Corp.
Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Εργασίας Α.Ε.
1995-1996: Επισκέπτης Καθηγητής στο Brasenose College, Oxford University.
2000-2004: Πρόεδρος SPECTRUM Financial Services S.A.
2004-2005: Πρόεδρος Δ.Σ. ΔΕΗ Α.Ε.
2006 μέχρι σήμερα: Μέλος Δ.Σ. WIND-TELLAS A.E.
Στην πολιτική: 1977-81: Υφυπουργός, Αναπληρωτής Υπουργός και, τέλος,
Υπουργός Συντονισμού.
1981-89: Βουλευτής Κυκλάδων και Γραμματέας της Ν.Δ.
1990-92: Υπουργός Οικονομικών.
1992-1994: Επίτροπος Περιβάλλοντος και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Από το 2007 είναι Πρόεδρος του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη και Αντιπρόεδρος της
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Έχει τιμηθεί με τα παράσημα του Αξιωματικού της Λεγεώνος της Τιμής της Γαλλίας
και του Μεγαλόσταυρου Λεοπόλδου του Β΄ του Βελγίου.

Βιβλιογραφία: