Ο άνδρας που έκλαιγε

Και το ποτάμι πράσινο, μακρύ, είχε τα μάτια φιδιού. Και οι θεοί-τοξότες έριχναν τα βέλη στις ραφές τ’ ουρανού. Και σιγά-σιγά τα άστρα χρυσά καρφιά αποκοιμώνται. Και τρυφερές καμινάδες στέλνουν νέφη μπαχαρικών ακατα...

Το παρόν πόνηµα δε διεκδικεί καµία διάκριση. Είναι σκόρπιες σκέψεις, σκόρπιες εµπειρίες, σκόρπια βιώµατα, σκόρπιες απόψεις, σκόρπιοι µύθοι και κάµποσο σκόρπιο παραµύθι. Δεν είναι βιογραφία, αν και πολλά στοιχεία του ...