Το χάδι της Συμέλας

«Γεννήθηκε όμως η Σαραντούλα. Άρχισε να δείχνει πιο όμορφο το
σπίτι του Μεταξίδη, να φωτίζει κι από μέσα προς τα έξω. Ένα αστέρι μεγάλωνε κι
όλο περισσότερο έλαμπε.
»Τα ρούχα της έρχονταν από τη Θεσσαλονίκη. Στο σχολείο και σε όλες τις γιορτές
του χωριού, τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνομήλικες τον έπαιζε πάντα η
Σαραντούλα. Όπως ήταν επόμενο, μεγαλώνοντας, όλα τ’ αγόρια προς τη Σαραντούλα
κοίταζαν και τα όνειρά τους γύρω από το πετρόχτιστο του Μεταξίδη φτερούγιζαν».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Υπάρχει λόγος.
Εφόσον στην παράξενη, αληθινή ερωτική ιστορία Το Χάδι της Συμέλας ο
αναγνώστης πρέπει να μπει ανυποψίαστος.
Τα παράξενα όσο και σπάνια φαινόμενα που συμβαίνουν σε ορισμένους απλούς
ανθρώπους και δεν τα διαδίδουν για προσωπικό τους κέρδος, δεν ζημιώνουν κανέναν
και διαβάζονται ευχάριστα απ’ όλους.
Η έμπνευση για να γραφτεί το μυθιστόρημα δόθηκε από αληθινά γεγονότα, αναγνώστη.

«Το χωριό Καλοστίτη έναν καιρό ξεχώριζε από την πόλη της Βέροιας. Σιγά σιγά,
όμως, η πόλη μεγάλωνε. Το ακούμπησε και στα χρόνια μας το κατάπιε. Ήταν όμως
πάντα, όπως και σήμερα, πολύ όμορφη η περιοχή. Την κοιτάζει το Βέρμιο. Βλέπει
τον καρπερό κάμπο και μοιάζει σαν πατέρας που προστατεύει τη μικρή κόρη του.
»Έβγαζε όμως και όμορφες γυναίκες. Στη δεκαετία του ’60, είχε το αστέρι της, τη
λυγερόκορμη Σαραντούλα».