Το δάκρυ του δράκου

Για τον Νέβιλ (“Μπαντ”) Μάλαρντ και τη μητέρα του Μπέτι, το Χονγκ Κονγκ
είναι ένα κομμάτι της Βρετανίας. Χονγκ Κονγκ σημαίνει πλούσια γεύματα,
τσάι σε ξενοδοχεία πολυτελείας, άσχημο καιρό, ιπποδρομίες στο Χάπι
Βάλεϊ και, για τον Μπαντ, κακόφημα ξενοδοχεία στο Καουλούν Τον, όπου
τρώει το μεσημεριανό του και, καμιά φορά, νοικιάζει κανένα δωμάτιο, με
την ώρα, για να κάνει σεξ με κάποιο κορίτσι. Αλλά τώρα, ενενήντα εννέα
χρόνια αποικιοκρατίας φτάνουν στο τέλος τους και η βρετανική κυβέρνηση
ετοιμάζεται να παραδώσει το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα. Μολονότι η Μπέτι και
ο Μπαντ μπορούν να δουν την Κίνα από το σπίτι τους, δεν έχουν πάει ποτέ
εκεί, και η “Κινέζικη Αρπαγή”, όπως την αποκαλούν, δεν τους ενδιαφέρει
ιδιαίτερα.
    Όταν ο Μπαντ συναντάει για πρώτη φορά τον κύριο
Χον, έναν Κινέζο αξιωματούχο με τρόπους ‘Αγγλου ευγενή, δεν του δίνει
καμιά προσοχή. Κι όταν ο κύριος Χον προσφέρει στους Μάλαρντ ένα
σημαντικότατο ποσό για την αγορά της οικογενειακής τους επιχείρησης
-της Αυτοκρατορικής Βιομηχανίας Ειδών Ρουχισμού, που είχε ιδρύσει ο
συχωρεμένος ο πατέρας του-, ο Μπαντ αρνείται ακόμη και να το συζητήσει.
Σύντομα, όμως, αποδεικνύεται ότι ο κύριος Χον δε μοιάζει με τους
Κινέζους του Χονγκ Κονγκ, με τους οποίους οι Μάλαρντ συμβιώνουν εδώ και
τόσα χρόνια. Γιατί ο κύριος Χον δε δέχεται την άρνηση.
    Και τότε, μια νεαρή εργάτρια εξαφανίζεται – μια
από τις πολλές και μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Το παράξενο είναι ότι την
τελευταία φορά που την είδαν ήταν μαζί με τον κύριο Χον. Τι κρύβεται
πίσω απ’ αυτό τον Κινέζο που εισέβαλε τόσο αναπάντεχα στη ζωή τους;
Στα σαράντα τρία του χρόνια, ο Μπαντ καλείται να αντιμετωπίσει -για
πρώτη φορά- μια πραγματικότητα που τον ξεπερνάει. Και ν’ ανακαλύψει
-έστω και αργά- τη ζωή, τον έρωτα και την προδοσία.