Περί… ποίησης

Ερωτεύτηκα

Ερωτεύτηκα την ίδια τη ζωή,
δε με ένοιαζε το πώς και το γιατί,
να ξυπνήσω άλλη μια μέρα αποζητούσα,
και να αδράξω τη στιγμή, πάντα που ζούσα.

Ερωτεύτηκα της ποίησης τη μούσα,

της ζητούσα πάντα εδώ να ‘ναι παρούσα,

με τα ποιήματα πυξίδα κι ένα χάρτη,

προσπαθούσα να νικήσω την ανάγκη.

Ερωτεύτηκα την τάξη και το χάος,

δεν μετρούσα τον εαυτό μου με το βάρος,

ούτε με χρόνια… Με στιγμές μου, με μετρούσα,

μονάχα μάθαινα… Μέσα απ’ αυτά που ζούσα.

Ερωτεύτηκα τη γέννηση εν τέλει,

δημιουργούσα, κι είχαν γεύση από μέλι,

κι όταν χάλαγαν, θανάτου είχα γνώση,

είχα τον τρόπο, να μπορεί, να αναβιώσει.

Ερωτεύτηκα τα γράμματα, τις λέξεις,

ήχους με σύνδεση, π’ αποδεικνύουν σκέψεις,

κι έτσι γεύτηκα της γνώσης την αξία,

καλλιεργούσα την δική μου την ουσία.

Κι ερωτευμένος στη δική μου φαντασία,

έφτιαχνα δράκους και μιλούσα για θηρία,

έγραφα λέξεις, διηγιόμουνα με στίχους,

οι μετρημένες μου ανάσες… ‘βγαζαν ήχους.