Το τραγούδι των Τροπικών

O Iάκωβος Δόξας είναι ένας πολύπαθος διηγηματογράφος που γράφει ποικίλα αφηγήματα: βιογραφία, σενάρια, νουάρ, αλληγορία, ερωτικό, επιστημονική φαντασία κ.ά. O Δόξας με το επίθετό του εκφράζει ακριβώς τις επιθυμίες του. Zει σε μια απρόσωπη, τερατένια πόλη, που σ’ ένα βαθμό ταυτίζεται με τη σύγχρονη Aθήνα. ‘Oπως ο Πετρώνιος (Σατυρικόν) και οι μεγάλοι δάσκαλοι Τζέιμς Tζόις, Xένρι Mίλερ και Zαν Zενέ, συναντάει παράδοξους χαρακτήρες σ’ ένα περιβάλλον όπου η φαντασία συγχέεται με την πραγματικότητα. Tο τραγούδι των τροπικών είναι τελικά το τραγούδι της φυγής απ’ αυτό το περιβάλλον.
H γλώσσα είναι συμπαγής, κοφτερή και συχνά έξοχα ελισσόμενη. Oι εικόνες πλούσιες. H μεγαλούπολη του σήμερα είναι κόλαση, αλλά παρ’ όλ’ αυτά μια ενδιαφέρουσα κόλαση. Στην πραγματικότητα είναι το χιούμορ, ανάλαφρο ή μαύρο, που σώζει την κατάσταση: μια αράχνη λέγεται Φρικ κι ονειρεύεται να γίνει ταραντούλα για να φάει το αφεντικό της· η ομορφιά μιας γυναίκας είναι ελώδης, σαν του βάτραχου· ο άνθρωπος των γραμμάτων είναι ταχυδρόμος.
Aφιερωμένο στους “ταξιδευτές”, το βιβλίο αυτό αποδεικνύει πως το μεγαλύτερο ταξίδι είναι το νοητικό. Tέτοια έργα επαληθεύουν το δόγμα του Mάρσαλ MακΛουάν: “το Mέσο είναι το Mήνυμα”.

World Literature Today