Αρχαία δειλινά

Το μυθιστόρημα Αρχαία Δειλινά, εκθαμβωτικό, πληθωρικά μεστό και βαθιά συγκινητικό, αναπλάθει δεξιοτεχνικά το μισοβυθισμένο στη λήθη πολιτισμό της αρχαίας Αιγύπτου. Ο Μέιλερ εμφυσά ζωή στα πρόσωπα της εποχής της 18ης Δυναστείας των Φαραώ: στον Ραμσή Β’ και στη σύζυγό του Νεφερταρί, στον Μενενχετέτ, δημιούργημα, εραστή και θύμα τους, στους θεούς και τους θνητούς που τους περιστοιχίζουν, διατηρώντας άμεση, τηλεπαθητική επικοινωνία μαζί τους. Ο ήρωάς του, που μετενσαρκώνεται τρεις φορές στη διάρκεια του μυθιστορήματος, κινείται μέσα στο εκτυφλωτικό φως πάλλευκων ναών, στους εξαίσιους κήπους του βασιλικού χαρεμιού, κατά μήκος του επιβλητικού, ζωοδότη Νείλου, αλλά και μέσα στην κλαγγή της μάχης.

Σημαντικότατο έργο δημιουργικής φαντασίας, το μυθιστόρημα Αρχαία Δειλινά εκφράζει την εμμονή του Μέιλερ με τη μαγεία και τον ερωτισμό και συνεχίζει να ζει στο νου του αναγνώστη για πολύ καιρό αφού διαβάσει και την τελευταία σελίδα.

«…πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι νεκρός εδώ και χίλια χρόνια. Οι Φαραώ έχουν χαθεί. Η Αίγυπτος ανήκει σε άλλους. Γνωρίζουμε μόνο αδύναμους πρίγκιπες, κι αυτοί είναι οι γιοι αντρών από μακρινούς τόπους. Ακόμα και τα έθνη άλλαξαν. Κανείς δε μιλά πια για τους Χετταίους. Υπάρχει ένας τόπος στην αντίπερα μεριά της Μεγάλης Πράσινης που ούτε καν θα είχες ακούσει όταν ζούσες. Είναι μια χώρα πέρα στα βορειοδυτικά της Τύρου, κι έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε ο λαός της να γίνει παντοδύναμος και μετά να χάσει τη δύναμή του. Τόσο πολύς καιρός έχει περάσει. Τώρα υπάρχει ένα άλλο πανίσχυρο έθνος, που ζει ακόμα πιο μακριά, στα δυτικά και πέρα από τη Μεγάλη Πράσινη, και ο λαός του ήταν βάρβαρος όταν γεννήθηκες εσύ. Οι θεοί μας, αν μιλήσουμε για τον Ρα και την Ίσιδα, για τον Ώρο και τον Σετ, είναι τώρα στην κατοχή τους. Αν σκέφτεσαι την ιστορία που σου είπα γι’ αυτούς στην αρχή των ταξιδιών μας, τώρα ομολογώ ότι σου τη μετέφερα με τον τρόπο που τη διηγούνται μεταξύ τους αυτοί οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι…»